Z błogosławieństwa metropolity Sawy, po raz trzeci odbyła się pielgrzymka z
Bielska Podlaskiego do Grecji. Trwała ona od 13 do 23 maja. Inicjatorem,
przewodnikiem i opiekunem duchowym był ks. Jerzy Bogacewicz, proboszcz parafii
Narodzenia Bogurodzicy w Bielsku Podlaskim. W pielgrzymce uczestniczył ks.
Aleksy Kuryłowicz, wikariusz parafii Narodzenia Bogurodzicy w Bielsku Podlaskim
i ks. Jerzy Smoktunowicz, wikariusz parafii w Pasynkach.
W niedzielę, 13
maja w godzinach popołudniowych, po odsłużeniu nabożeństwa dziękczynnego przed
cudowną Bielską Ikoną Matki Bożej, grupa licząca około 50 osób wyruszyła do
dalekiej Grecji, a zarazem tak bliskiej ze względu na przyjaciół tam
mieszkających.
W poniedziałek zatrzymaliśmy się w Belgradzie na nocleg.
Uczestniczyliśmy w nabożeństwie wieczornym w katedrze. Spotkaliśmy tam
archimandrytę Daniela, gospodarza katedry. W ub.roku podczas wyjazdu, ks. Jerzy
Bogacewicz zapoznał się z tym duchownym.
Przez okna autokaru podziwialiśmy
przepiękne krajobrazy, góry, skały, przepaście. Takie piękno mógł stworzyć tylko
Stwórca.
We wtorek dotarliśmy do hotelu JANNIS w okolice Kawali
nieopodal Krinides. Niektórzy po raz kolejny. Współwłaściciel hotelu Ilias
Koumoulidis przywitał nas bardzo serdecznie. Mimo przebycia tylu kilometrów
każdy ochoczo uczestniczył w grillowaniu kiełbasek. Przyjechał ks. Gieorgios
Kalandaroglou z Filippi Nowego z matuszką, Anagnostis Rempas z żoną Katarzyną,
synkiem Charałampijem i mamą Paraskiewi, przyjaciele naszego batiuszki Jerzego
Bogacewicza a zarazem już nasi, w myśl zasady, przyjaciele naszych przyjaciół są
naszymi przyjaciółmi.
W środę po śniadaniu czas wolny. Udajemy się na bazar
do pobliskiego Krinides.
W godzinach popołudniowych zwiedziliśmy
najstarszy klasztor w Europie, liczący 1600 lat położony na górze Paggeo o
wysokości 1956 m n.p.m. klasztor Panagia Ikossifinissa,
20 palm,
zbudowany został w IV wieku przez świętego Hermana, ciężko doświadczony w ciągu
dziejów przez najazdy Bułgarów. Na cerkwi rośnie drzewo iglaste, które ma około
200 lat. Ciągle ma taką samą wysokość. A dziwne jest to, że niema wcale korzeni
a jest żywe. W cerkwi znajduje się cudowna ikona Matki Bożej. Jeśli Matka Boża
nie chce aby ikonę przenieść w inne miejsce, staje się bardzo ciężka. Bułgar,
chcący zabrać ikonę, doniósł ją na środek świątyni i zmarł. Pozostał zarys buta
na posadzce w cerkwi. W klasztorze jest 30 mniszek. Spotykamy się tu z
życzliwością. Poczęstowano nas filiżanką kawy, lukumi i smacznym pieczywem.
Odetchnęliśmy na dole. Nie jednej osobie brakowało tchu patrząc na strome
przepaście.
Potem udaliśmy się do relikwii św. Grzegorza Teologa w Nea
Karvali. Miejscowy batiuszka opowiedział o katedrze i o świętym Grzegorzu
Teologu. Potem nasi duchowni odsłużyli nabożeństwo dziękczynne przed świętymi
relikwiami. Przykładaliśmy zakupione świece do świętych relikwii i maczaliśmy
watkę w świętym oleju, aby podzielić się tymi świętościami ze swymi bliskimi.
Świętemu Grzegorzowi Teologowi często zmieniają schodzone „kapcie” na nogach.
Jest to dowód, że święty żyje i chodzi. Pilotował nam przesympatyczny Grek Noti,
tak nazywamy Anagnostisa Rempasa.
W czwartek, bardzo raniutko udajemy
się na wyspę Eubea (Evvia) do miejscowości Prokopion aby pokłonić się relikwiom
św. Jana Ruskiego. W autokarze ks. Jerzy Bogacewicz przybliżył postać, życie i
cuda św. Jana Ruskiego, podwiżnika z okresu niewoli tureckiej. Jest on jednym z
największych świętych greckich, ale pochodził z Rosji, a większość swojego życia
spędził w niewoli na terenie dzisiejszej Turcji. Jego relikwie trafiły do Grecji
po jego śmierci. Święty Jan Ruski jest sprawcą wielu cudów i uzdrowień, których
za łaską Bożą dokonywał zarówno za życia jak i po śmierci.
Nienaruszone
święte relikwie są wystawione w cerkwi w szklanym sarkofagu. Wielkie centrum
pielgrzymkowe w Grecji, jest połączona z lądem dwukilometrowym mostem. Duchowni
odsłużyli nabożeństwo dziękczynne przed relikwiami świętego, czytając zapiski w
intencji pielgrzymów i ich bliskich.
Nocujemy w monasterze męskim św.
Dawida. Tylko tacy kierowcy jak Anatol i Tomek, mogli zawieźć nas bezpiecznie w
tak wysoko położone miejsce.
W piątek, w deszczowy poranek jedziemy do
Aten. W deszczowej aurze zwiedzamy Akropol. Przewodniczka pani Olimpia ciekawie
opowiada nam o tym miejscu i wprowadza w odległe, historyczne czasy. Ateński
Akropol jest najsłynniejszym zabytkiem starożytnej Grecji i dumą narodową
Greków. Akropol ateński (akropolis - górne miasto) to położone w Atenach
wapienne wzgórze o wysokości względnej 95 m i bezwzględnej 156 m. Na wzgórzu
znajdują się pozostałości wielu starożytnych budowli. Najważniejszą z nich i
najbardziej znaną na świecie, jest Partenon, świątynia bogini Ateny.
Współczesny obraz zabudowy Akropolu daje nam całkowicie fałszywe wyobrażenie
o wyglądzie tego miejsca w starożytności. Akropol to "artystyczne ruiny"
ukształtowane przez archeologów i historyków sztuki przez ostatnie 170 lat.
Z Aten jedziemy pokłonić się majestatycznym Meteorom. Nasza
przewodniczka, pani Ania Paliwoda, jest niektórym znana z poprzedniego wyjazdu.
Opowiada ciekawie o tym cudzie natury. Meteory to potężne centrum klasztorne
wschodniego kościoła orthodoksyjnego. Od XI w. Meteory uważane są za obraz
wielkości Boga. Wznoszą się jako skalisty las w Grecji, na Równinie Tessalskiej,
blisko miasta Kalambaka. Tam mnisi wyrabiają sobie cnotę posłuszeństwa, próbują
się odzwyczaić od swoich nawyków. Wiara ich jest zahartowana jak spiż, wyrabiają
osobowość. Ich bronią jest modlitwa i post. Osiągają to za pomocą woli
posłuszeństwa, kształtują się we wspólnocie. Mnisi z Meteorów są od setek lat
strażnikami historii, obrońcami narodowej świadomości, w miejscu gdzie rozważali
Pismo Święte i sztukę greckiej orthodoksji. Z czasem te klasztory stały się
magnesem przyciągającym tysiące wierzących, którzy przychodzą tutaj ćwiczyć
swoją duszę, umacniać ją, oraz chcą tu odczuć, że ich dusza unosi się.
Z 21
klasztorów, które istniały w Meteorach dawniej, dzisiaj żyje tylko 6. Są to:
Klasztor Metamorfozy (Wielki Meteor), Warlama, Świętej Trójcy, Świętego Stefana
Męczennika, Rusanu, Świętego Mikołaja Odpoczywającego. W dwóch klasztorach
żeńskich jest po 17 mniszek, w czterech męskich od 6 do 7 mnichów. Pozostałe 15
są niezamieszkałe i odosobnione.
Klasztory są już zamknięte, ze względu na
późną porę. Słońce swymi promieniami oświetla góry tworząc niesamowite widoki.
To wszystko trzeba przeżyć i widzieć. Żadne pióro nie odda piękna tego miejsca i
w ogóle całej Grecji.
W drodze do Salonik, pani Ania opowiada nam o
Salonikach, o miejscowościach, które przejeżdżamy. Najdziwniejsze jest to, że
pani Ania potrafi odpowiedzieć na każde pytanie.
Do hotelu YANNIS wracamy
późno w nocy.
Sobota dzień wolny. Po śniadaniu jedziemy do Kawali. Kto chce
udaje się na wieżę zamkową, gdzie można podziwiać panoramę miasta. Plaża, kąpiel
w Morzu Egejskim, zakupy.
W niedzielę, 20 maja uczestniczymy w Boskiej
Liturgii w miejscowości Lidia. Tutaj była chrzczona pierwsza Europejka o tym
imieniu. Liturgię celebruje miejscowy metropolita Prokopiusz w asyście kilku
duchownych, w tym naszego ks. Jerzego Bogacewicza. Po zakończeniu św. Liturgii
procesją udajemy się do baptysterium, gdzie odbył się sakrament chrztu kilku
osób. Nad samą rzeczką wybudowano mini baptysterium z ikoną św. Lidii.
Na
zakończenie nasza grupa wysłuchała fragment z Dziejów Apostolskich (16, 11-15)
odczytany przez ks. Aleksego Kuryłowicza.
Po śniadaniu udajemy się do
Filippi. Filippi, w starożytności miasto nad Strymonem w zachodniej Tracji,
należące do Macedonii. Założone przez Filipa II w 358-357 p.n.e. na miejsce
Krenides, kolonii wyspy Thasos. Główny ośrodek wydobycia złota w górach
Pangajon. Słynne jako miejsce bitwy w 42 p.n.e., w której Antoniusz i Oktawian
zwyciężyli armię republikańską na czele z przywódcami spisku przeciw Cezarowi -
Brutusem i Kasjuszem.Pierwsze miasto w Europie, od którego Paweł z Tarsu
rozpoczął krzewienie chrystianizmu. W X w. siedziba metropolity bizantyjskiego.
Od XIII w. na skutek powstania Kawali zaczął się upadek Filippi. Do dziś
zachowały się fragmenty agory, biblioteki, palestry, teatru, murów miejskich i
dwóch bazylik chrześcijańskich z V i VI w., więzienia apostoła Pawła.
Ostatni dzień w hotelu. Wieczorem miłe zaskoczenie. Przyjechało sześciu
pielgrzymów ze św. Góry Atos wśród, których był wiceminister rolnictwa p. Tomasz
Kołodziej i wicemarszałek Województwa Podlaskiego p. Walenty Korycki. Wieczór
upłynął w bardzo miłej i rodzinnej atmosferze. Przyjechał ks. Gieorgios i
Anagnostis Rempas z rodziną. Niestety wszystko co dobre, szybko się kończy.
Przyszedł czas na powrót.
W drodze powrotnej zajeżdżamy do bazyliki św.
Dymitra, patrona miasta. Akurat była sprawowana Boska Liturgia. Jest to
największa wczesnochrześcijańska bazylika w tej części Europy, zbudowana na
rzymskich katakumbach (można je zobaczyć zwiedzając podziemia bazyliki), w
miejscu gdzie zabito świętego. Pokłoniliśmy się relikwiom św. Dymitra
Sołuńskiego, św. Grzegorza Sołuńskiego i św. Anisji. Po kilkugodzinnym pobycie w
Salonikach wyruszamy do Belgradu na nocleg.
23 maja o godzinie 5.00
przywitał nas słoneczny Bielsk.
Dzięki ks. Jerzemu Bogacewiczowi
jesteśmy bogatsi duchowo. Mamy nadzieję, że Ci święci, którym mieliśmy możliwość
oddania pokłonu, będą czuwać nad nami i naszymi bliskimi i będziemy mogli
zwracać się do nich w swoich modlitwach o wstawiennictwo przed Bogiem.
klikaj w zdjęcia
www.cerkiew.pl aktualności i fotoreportaże
