Nabożeństwa

poniedziałek 01-08-2011VIII tydzień po Pięćdziesiątnicy
odnalezienie relikwii św. Serafina z Sarowa
Godz.17.00-Wieczernia

wtorek 02-08-2011
proroka Eliasza
odnalezienie relikwii św. Atanazego Brzeskiego
godz.9.00-Boska Liturgia

Święty Eliasz

ELIASZ, prorok (Prorok Ilija), 20 lipca/2 sierpnia.

Urodził się w Tezbie Galadzkiej w prostej i biednej rodzinie. O jego życiu opowiada "I Księga Królewska" i "II Księga Królewska".

Żył i wystąpił w charakterze proroka za panowania króla Achaba, który oddając cześć bożkowi Baalowi (słońcu) zmuszał do tego swych poddanych. Aby skarcić Achaba Bóg posłał do niego proroka Eliasza. Ten przepowiedział królowi, iż za jego nieprawość w ciągu najbliższych lat nie spadnie ani kropla deszczu. Tak też się stało. Po trzech i pół roku posuchy, gdy lud cierpiał głód, na rozkaz Boży prorok ponownie przybył do Achaba. Powiedział wówczas władcy i całemu ludowi izraelskiemu, iż klęski spowodowane są tym, iż ludzie zapomnieli o prawdziwym Bogu. Wezwał też lud, aby zebrał się na górze Karmel i złożył ofiary bożkowi Baalowi i prawdziwemu Bogu. Miało się okazać która z ofiar zostanie przyjęta. Dzięki gorliwej modlitwie proroka została przyjęta ofiara prawdziwego Boga. Spadł deszcz, a lud został nawrócony. Odwołując się do tego wydarzenia wierni modlą się do proroka Eliasza o zesłanie deszczu podczas suszy.

Mimo dokonanego cudu żona króla Achaba wciąż prześladowała świętego. W obawie przed nią prorok ukrył się na pustyni, gdzie objawił mu się Chrystus, podtrzymując go na duchu.

Prorok Eliasz żywym został wzięty do nieba, dokąd wzniósł się na wozie zaprzężonym w ogniste konie. To wydarzenie było praobrazem wniebowstąpienia Chrystusa. Gdy ognisty wóz wznosił się do nieba do nóg jego ucznia proroka ELIZEUSZA upadł płaszcz, a wraz z nim dar proroctwa.

W ikonografii wczesnochrześcijańskiej prorok przedstawiany był często jako młodzieniec w tunice i paliuszu. Od wczesnego średniowiecza występuje już jako człowiek stary odziany w długą opończę, wykonaną z koziej skóry. Siwe włosy spadają na ramiona. Ma średniej długości brodę i bose stopy. Zazwyczaj prawą ręką błogosławi, w lewej dzierży zwój z napisem: "Gorliwie stawałem w obronie Pana, Boga Zastępów, gdyż synowie izraelscy porzucili przymierze z Tobą" (1 Kr 19, 10).

Najczęściej przedstawianą sceną z życia proroka jest wniebowzięcie Eliasza na ognistym wozie zaprzężonym w skrzydlate rumaki. Niekiedy wóz proroka zmierza ku niebu po tęczy. U stóp wozu stoi prorok Elizeusz, chwytający spadający płaszcz mistrza. Ponadto proroka Eliasza spotykamy na ikonach Przemienienia Pańskiego, gdy w geście modlitewnym stoi po prawicy Chrystusa.

W tradycji zachodniej rolę atrybutów proroka pełnią kruk i/lub ognisty miecz.

Imię Eliasz pochodzi z języka hebrajskiego i oznacza "moim Bogiem jest Jahwe".
opr. Jarosław Charkiewicz

Święty Serafim

SERAFIN Z SAROWA, mnich, cudotwórca (Prepodobnyj Sierafim Sarowskij, czudotworec), 2/15 stycznia (rocznica śmierci i otwarcia relikwii w 1991 r.) i 19 lipca/1 sierpnia (rocznica kanonizacji w 1903 r.).

Urodził się 19 lipca 1759 r. w Kursku. W życiu świeckim nazywał się Prochor Mosznin. Był bardzo bogobojnym i cichym dzieckiem. Mając siedemnaście lat udał się na pielgrzymkę do Kijowa, gdzie mnich Dosyfeusz (w rzeczywistości mniszka Daria) błogosławił mu na wstąpienie do Pustelni Sarowskiej. Tam w 1788 r. został wyświęcony na mnicha.

W 1794 r. w poszukiwaniu samotności Serafin opuścił pustelnię i zamieszkał w odległej o kilka kilometrów celi. Powrócił do monasteru po szesnastu latach już jako znany starzec.

Serafin z Sarowa otrzymał od Boga dar przepowiadania przyszłości i uzdrawiania chorych. Dwanaście razy ukazywała mu się Matka Boża. Był autorem reguły modlitewnej dla sąsiedniego monasteru w Diwiejewie, a z jego duchowych porad korzystało często do dwóch tysięcy pielgrzymów dziennie.

Św. Serafin zasnął snem wiecznym 2 stycznia 1833 r. mając siedemdziesiąt dwa lata, sześć miesięcy i dwanaście dni. Pochowano go koło ściany ołtarzowej soboru Zaśnięcia Matki Bożej w Sarowie, w miejscu które wybrał sobie za życia. Przy mogile starca jeszcze przez długie lata miały miejsce liczne, cudowne uzdrowienia.

Został kanonizowany przez Rosyjską Cerkiew Prawosławną w Diwiejewie 19 lipca 1903 r. w obecności rodziny carskiej i niezliczonych rzeszy wiernych. W okresie władzy radzieckiej jego relikwie znalazły się w leningradzkim Muzeum Religii i Ateizmu, skąd w 1991 r., w uroczystej procesji powróciły do Diwiejewa.

Serafin z Sarowa obok św. SERGIUSZA Z RADONEŻA jest najbardziej znanym spośród rosyjskich świętych. Jego kult wykracza daleko poza granice słowiańskiego prawosławia. Wierni modlą się do niego prosząc o uzdrowienie z różnych chorób, szczególnie przy chorobach wewnętrznych, bólu nóg i w krzyżu. Jest też adresatem próśb o wygnanie złych mocy.

Gama rosyjskich ikon przedstawiających świętego jest bardzo duża. Stąd i znaczna, jak na prawosławną ikonografię, różnorodność jego wizerunków. Charakterystycznym elementem wszystkich jest kolor włosów świętego (siwe, bądź jasno kasztanowe, przyprószone siwizną), układ jego brody (krótka, z mniejszym lub większym przedziałkiem pośrodku) oraz zazwyczaj wyeksponowane, wyraźne, błękitne oczy. Serafin przedstawiany jest w różnym okryciu i w różnych pozach. Najczęściej spotykamy go bez nakrycia głowy, w mniszej mantii, z epitrachelionem na szyi, z błogosławiącą (lub złożoną w modlitwie) prawą ręką i lewą z czotkami. Do najbardziej znanych należy również ikona ukazująca klęczącego mnicha podczas modlitwy na dużym kamieniu. Jest wówczas ubrany w biała sutannę, na piersi ma zawieszony duży krzyż, a ręce modlitewnie wyciąga do góry. W białą lub szarą suknię jest też odziany na ikonach przedstawiających go w zgarbionej pozycji w swej celi. Na głowie ma wówczas czarną, duża czapę, na nogach obszerne, czarne buty, a na piersi duży metalowy krzyż. Do popularnych należą też inne ikony przedstawiające najważniejsze sceny z jego życia.

Imię Serafin pochodzi od hebrajskiego seraphin - "płonący, płomienny, palący".
opr. Jarosław Charkiewicz

Warsztaty wokalne

W ub. tygodniu, w dniach 11-15 lipca, w Domu Kultury Prawosławnej w Bielsku Podlaskim przy ul. Rejtana 24 odbyły się warsztaty wokalne, które były zorganizowane przez Fundację Domów Kultury Prawosławnej Diecezji Warszawsko-Bielskiej w Bielsku Podlaskim i Dom Kultury Prawosławnej (przy ulicy Rejtana 24), a współfinansowane przez Urząd Miasta w Bielsku Podlaskim.

W ramach warsztatów dla dzieci i młodzieży z Bielska Podlaskiego zorganizowane zostały zajęcia z wykwalifikowanym instruktorem muzyki, Anną Fitą. Uczestnicy warsztatów zapoznali się z folklorem i popularnymi pieśniami mniejszości narodowych ( białoruskiej i ukraińskiej) oraz grami i zabawami ludowymi. Zajęcia te obejmowały następujące zagadnienia: emisję głosu, dykcję, naukę wybranych piosenek, ruch sceniczny oraz gry i zabawy muzyczno-rytmiczne.

Cele te były wspomagane różnorodną formą pracy tj. zajęciami indywidualnymi, w głosach i całego zespołu, wprawki rozśpiewującej, poprawiającą dykcję. Zapoznano z higieną rehabilitacji głosu, przeprowadzono ćwiczenia umuzykalniające oraz rytmiczno-ruchowe.

Zadaniem warsztatów było podtrzymanie muzycznej tradycji i kultury swoich przodków oraz odnalezienie swojego miejsca w kulturze europejskiej. Uczestnicy mieli możliwość rozwijania własnych zainteresowań. Poprzez naukę pieśni uczestnicy warsztatów będą nie tylko rozwijać ale też doskonalić swój warsztat wokalny. Dzięki warsztatom nastąpiło lepsze poznanie osób o podobnych zainteresowaniach.
Warsztatom przyświecały strofy z wiersza Goethego „ Gdzie słyszysz śpiew tam idź, tam dobre serca mają, źli ludzie wierzaj mi, ci nigdy nie śpiewają”.
W warsztatach uczestniczyło 15 osób.

Pielgrzymka

Dom Kultury Prawosławnej w Bielsku Podlaskim przy
ul. Rejtana 24, serdecznie zaprasza na pielgrzymkę
autokarową w dniach 26-30 sierpnia 2011r.
Trasa pielgrzymki: Bielsk Podlaski(cerkiew Narodzenia Bogurodzicy),
Brześć, Pińsk,Baranowicze, Mir , Mińsk i Bielsk.
Koszt pielgrzymki: 450 zł. Potrzebny paszport i 1 zdjęcie.
Zapisy do 18 sierpnia pod nr telefonu 602 831 732
Ze sobą należy zabrać 2 proszki do prania i jedno mydło.
Więcej informacji pod wyższej podanym numerem
u p. Ireny Treszczotko.

Piotra i Pawła

Dzisiaj cerkiew czci pamięć św.św.ap.ap. Piotra i Pawła,
dzień niebiańskiego patrona ks. Piotra Snarskiego.
Z tej okazji życzymy ojcu nieustającej pomocy
patrona niebiańskiego, dużo zdrowia i sił w pracy
na rzecz Cerkwi prawosławnej.

Na mnogaja leta!

Warsztaty etnograficzne

Wzorem roku ubiegłego, w Domu Kultury Prawosławnej w Bielsku Podlaskim przy ul. Rejtana 24, odbyły się warsztaty etnograficzne dla dzieci i młodzieży z terenu powiatu bielskiego. Trwały one od 4 do 8 lipca.
Warsztaty były zorganizowane przez Fundację Domów Kultury Prawosławnej Diecezji Warszawsko-Bielskiej w Bielsku Podlaskim i Dom Kultury Prawosławnej (przy ulicy Rejtana 24), a współfinansowane przez Urząd Marszałkowski w Białymstoku.

Zajęcia prowadziła wykwalifikowana kadra: Anna Brzozowska, Anna Fita, Marta Suproniuk i Małgorzata Polikatus.


W ramach warsztatów zorganizowane zostały zajęcia z zabaw i tańca regionalnego, z folkloru białoruskiego ( tradycje i obrzędy ziemi bielskiej). Zapoznano z tradycją rękodzieła ludowego oraz śpiewem w etnograficznej manierze wykonawczej, tzw. „białym głosem”.
Piotr Bogacewicz z synem Pawłem, z Krywiatycz, wprowadzili w tajniki robienia gwiazdy bożonarodzeniowej. W tej rodzinie, jest tradycją, że już trzy pokolenia zajmuje się przygotowywaniem wycinanek i gwiazd na święta . Pan Piotr podarował gwiazdę do Domu Kultury, którą będziemy wykorzystywać przy kolędowaniu, w ten sposób kontynuując tradycję naszych przodków.

Przez cały okres warsztatów rozbrzmiewała wesoło „Kupalinka”, „Tam u poli” , „Wysyłała mene mati”, „Lublu nasz kraj”. Dzieci ochoczo bawiły się w „ Husi-lebedi”, „Hory, hory jasno”, „ Oj, da luli, luli” i tańczyły artystycznie „Tanok” i „Drwale” .
Pani Walentyna Waszczuk pokazała uczestnikom warsztatów technikę robienia papierowych kwiatków. Dziewczynki robiły wianuszki, aby na zakończenie warsztatów w obrzędzie „Kupalle” w nich wystąpić.

Warsztatowicze zapoznali się z podstawowymi zwrotami grzecznościowymi w języku białoruskim, z legendami i bajkami białoruskimi, grami i zabawami charakterystycznymi dla folkloru Ziemi Bielskiej.
Oprócz tego dzieci i młodzież poznały tajniki przygotowania potraw regionalnych oraz wzięły udział w warsztatach z zakresu rękodzielnictwa.

W myśl zasady „Cudze chwalicie, swego nie znacie, sami nie wiecie, co posiadacie” warsztatowi cze odwiedziły muzeum w ratuszu, gdzie szczególną uwagę zwrócono na wystawę ręcznika obrzędowego, będącego jednym z wyznaczników kultury i tradycji mieszkańców Ziemi Bielskiej. Ze swoim niepowtarzalnym zdobnictwem jest reliktem świadczącym o bogactwie tej ziemi, zapisaną księgą opowiadającą o obyczajowości tutejszych ludzi, wreszcie klamrą łączącą życie i śmierć, przeszłość z teraźniejszością .

Na koniec warsztatów zorganizowany został występ przed pracownikami Niepublicznego Przedszkola Nr 1 im. młodzieńca Gabriela i przed przedszkolakami tej placówki. Warsztatowicze w godzinnym występie bawiły publiczność i sami doskonale się bawili.


Zwieńczeniem warsztatów był wyjazd do Muzeum Kultury Materialnej "Baćkauszczyna" (Ojcowizna) w Rybołach. Wielu tam nie było, a warto.
Muzeum w Rybołach prowadzone jest przez ks. Grzegorza Sosnę i matuszkę Antoninę Troc - Sosnę. W muzeum zgromadzono eksponaty w postaci rękodzieła ludowego oraz przedmiotów codziennego użytku.
Głównymi eksponatami w tym muzeum są przedmioty pochodzące z pobliskich terenów (Ryboły, Ciełuszki, Wojski, Pawły) i nierozerwalnie z nimi związane. Misja tego małego muzeum, polegająca na ocaleniu od zapomnienia przedmiotów, z których niektóre już są unikatami, została pozytywnie odebrana przez mieszkańców okolicznych miejscowości. Zauważają oni wartość tych niby zwykłych przedmiotów i przywracają im drugie życie (większość z nich prawdopodobnie zniknęłaby niedługo bezpowrotnie). Kustoszka dokładnie opowiada o swoich eksponatach i zwraca uwagę na te szczególnie cenne. Wszystkie szkolne pomieszczenia są tematycznie wypełnione żarnami, garnkami, dzbanami, kopańkami, koszami, kuframi, masłobojkami, sierpami, kosami, prasą do odciskania sera a nawet aparaturą do produkcji bimbru. Jest kuchnia w której znajdziemy typowe elementy jej wyposażenia, kuźnia wraz z przedmiotami które każdy gospodarz powinien mieć w swoim kąciku majsterkowicza, sypialnia z bogato wyszywanymi nakryciami skrzyniami i różnymi wyszywanymi cudeńkami, pomieszczenie gdzie w czasie wolnym od pracy w gospodarstwie gospodynie przędły, wytwarzały płótna i tkały piękne dzieła a nawet sala gdzie znajdziemy znane i nieznane zbiory z dziedziny techniki. Nie sposób wszystkiego tu wymienić, trzeba to samemu zobaczyć i wysłuchać matuszki Antoniny Troc - Sosny, bo jest to osoba, która potrafi barwnie opowiedzieć o zanikającej kulturze ludowej.
Należy tutaj również wspomnieć o batiuszce, ojcu Grzegorzu Sośnie, który współtworzył to muzeum i materialnie wspiera. O. Grzegorz Sosna znany jest jako autor cennych bibliografii odnoszących się do Prawosławia w Polsce i do parafii prawosławnych na Białostocczyźnie. Jego bogata spuścizna naukowa jest wyjątkowym materiałem poznawczym o prawosławiu i jego historii.
Matuszka Antonina również jest współautorką wielu książek oraz artykułów w prawosławnej prasie i na stronach internetowych.


Zakładanymi rezultatami realizacji zadania było zorganizowanie warsztatów etnograficznych dla dzieci i młodzieży z terenu powiatu bielskiego, dzięki którym w znaczący sposób zwiększy się ich wiedza w zakresie specyfiki różnorodności kulturowej i wyznaniowej województwa podlaskiego, w szczególności ziemi bielskiej. Przyczyni się to do utrwalania tradycji regionalnych i tożsamości kulturowej.

Uczestnicy zapoznali się z historią swego regionu i dziedzictwem kulturowym.

W warsztatach uczestniczyło 24 dzieci i młodzieży. Z posiłków korzystano w restauracji „Podlasianka”.
Niektórzy prosili aby zapisać ich na następny rok, bo po prostu, było fajnie.

Nabożeństwa

6.07. środa godz.17.00 wieczernia i akatyst
7.07.czwartek Narodzenie Jana Chrzciciela
Godz.9.00-Boska Liturgia

Odeszła śp.Anna Daniluk

Wczoraj , 4 lipca, w godzinach wieczornych odeszła
do Boga śp. Anna Daniluk. Przez wiele lat była bratyczą
w naszej cerkwi. Krótka, lecz straszna choroba wyrwała Ją
z grona wiernych naszej Cerkwi. Ona miała swoje miejsce w
świątyni, starała się żeby było w niej ładnie, czysto…
Przypominam wam, bracia moi i dzieci, i przyjaciele moi,
nie zapominajcie o mnie, gdy modlicie się do Pana.
Błagam, modle się i proszę, abyście o tym pamiętali i
płakali nade mną dzień i noc. Jak Hiob do przyjaciół powiem
wam: Siedźcie i znowu mówcie: Alleluja.
Wyrazy współczucia córkom i rodzinie w tym trudnym okresie.
Wiecznaja Pamiat’
Pogrzeb jutro.Godz.8.00-Boska Liturgia.

Pielgrzymka na Łemkowszczyznę i Słowację

Proboszcz parafii pw. św.św. ap. ap. Piotra i Pawła w Maleszach, ks. Jerzy Charytoniuk, serdecznie zaprasza na pielgrzymkę autokarową na święto św. Maksyma Gorlickiego.

Pielgrzymka odbędzie się w dniach 1-7 września. Oprócz uczestniczenia w uroczystościach w Gorlicach w programie pielgrzymki jest również zwiedzanie świątyń Łemkowszczyzny: Wysowa, Hańczowa, św. góra Jawor, Krynica Górska oraz zwiedzanie cerkwi na Słowacji.

Koszt pielgrzymki: 400 zł. Zakwaterowanie w pokojach 2-osobowych (z łazienką). Wyżywienie: śniadanie i obiadokolacja.

Zapisy do 15 sierpnia pod nr. telefonu: 501 720 259 lub
85 731 09 40.

Więcej informacji u ks. Jerzego Charytoniuka pod wyżej podanymi numerami telefonów.